پزشکی با مشاهدات اولیه و طب سنتی آغاز شد. تمدنهای باستانی مانند مصر، یونان، و ایران هر یک سهم بزرگی در این مسیر داشتند.
بقراط (Hippocrates): در یونان باستان، بقراط با جدا کردن پزشکی از خرافات و تأکید بر مشاهده بالینی، لقب "پدر علم پزشکی" را از آن خود کرد. او معتقد بود بیماریها دلایل طبیعی دارند، نه ماورایی.
جالینوس (Galen): پزشک برجسته رومی که نظریات او در مورد آناتومی و فیزیولوژی برای بیش از هزار سال مرجع اصلی پزشکی در غرب بود.
عصر طلایی اسلام: دانشمندانی چون ابن سینا (Avicenna) با کتاب "قانون در طب" و محمد بن زکریای رازی (Rhazes) با کشف الکل و استفاده از آن به عنوان ضدعفونیکننده، دانش پزشکی را به سطحی بیسابقه رساندند. کتاب قانون ابن سینا برای قرنها در دانشگاههای اروپایی تدریس میشد و اساس پزشکی مدرن را پایهریزی کرد.